På spa med sjefen…

Invitasjonen

«mæ å dæ på spa neste lørda, glitter å bling bling!». Det va det som va beskjeden æ fekk a sjefen for ei drøy uge sia. Æ trudde jo det samme som det du tru nå. Spa pleie en jo å forbinne med velvære å avslapping. Æ blei jo litt forstøkt når han ringte, for det æ ikkje typisk Runar å tebringe tia på spa, men mi he jobba møe i det siste. Det æ jo ein fåmælt fyr detta, men æ gjekk ud ifrå at han he sett åssen mi he stått på, så æ skolle ikkje være den som ville bestride denna påskjønnelsen.

Forberedelsane

Æ håldt denna informasjonen for mæsjøl, får æ visste jo ikkje om det va bare mæ detta gjalt ellår om andre i bedriften øu skolle få noe lignans.

Æ he jo aldri vært på et spa før, men æ he et par søstre som te stadihed besøge denslags. Æ he skjønt såpass at det ska være harli aslappans jaffal. Å ramle oppi ein pøs med vin æ visstnok hellår ikkje så sjeldent som en skolle tru på sånnone plasse. På mange spa så kan en jo øu få massasje å hudpleie.

Æ va oppe harli tili idag, det va ikkje å se vekk ifrå at æ hadde jo gleda mæ litt te detta… Æ va just komme mæ ud a dusjen å fekk se detta legemet mitt i speilen. Vanlivis så tenke en jo ikkje så møe øve åssen en ser ud, men då ska en jo hellår ikkje «sleppe te» fremne.

Æ tenkte som så at det va kanskje på sin plass å «rødde litt på tomta», sånn at ikkje en skrøyme vede a dei som skolle jåbbe der. Det he jo grodd godt te i dei seinåre årane, å gartneren he sagt opp for lenge sia.

Planen va å «pønte» litt på det. Å ette ein hall-times tid, å ein kubikk hår ettepå så så æ jo umiddelbart i speilen at denna innstasen slettes ikkje va ein suksess. Det så ikkje ud i det heile tatt. Det konne minne meir om ein skabbete rev enn et menneska jaffal. Æ tenkte som så at det vil være komplett umuli å sprette oppi et boblekar uden at folk vil legge merke te detta merakkelse. Å ingen vil sidde i samme kar som ein skabbete rev.

Æ skjønte at her va det bare å bjønne frå ein kant, å være ånkli grondi!

Æ he aldri likt å gå ifrå noe hallfæri arbei, å det gjorde æ ikkje denna gånga hellår. Så gjekk det jo litt sport i det øu, merka æ. Så når æ omsider va færi så va det bart ifrå navlen å te hælane..

Utførelsen

Tidligåre i vega så hadde vært på sjåpping, æ tenkte at det va høfli å stille med nytt onnårtøy, kanskje ein ny spido. Ei hålete onnårbokse kan jo skrøyme fanden på fladmark.

Æ hadde holdt på såpass lenge med denna friseringa at æ va mest litt seint ude. Mi hadde avtalt å mødes på Aquarama kl 08 idag tili, så æ røkk verken kaffi ellår noe mad. Æ svingte inn på parkeringsplassen i kjelleren 2 minutter før avtalt tid, men Runar va ikkje å se. Æ reagerte litt på at parkeingsplassen va mesten tom, men slo det iffrå mæ igjen.

Ette et lide bel så ringte sjefen, «æ kjæme ner å låse dæ inn». Låse mæ inn?? Ædde ikkje åbent eigång? tenkte æ. Runar æ jo kjent for å ikkje spare på noe når han legge den sia te, så æ tenkte at galningen he vel leid heile spaet.. Æ bjønte såvidt å ane tilgang te både sjampis å brennevin. Tenkte at det skolle bli uendeli godt å få mjukt opp deia akslane øu som va blitt så såre i det siste.

At han kåm å henta mæ i ein genser med firmalogo va hellår ikkje så rart, for han jåbbe jo såpass møe at det æ jo ikkje visst at han he annt tøy..

Som noen a dykken vett så ædde jo forskrekkeli varmt på et spa, å detta spaet æ ikkje annerledes, men nå ska en jo bare «være» på ein sånn plass, så det æ jo passans. 

Æ skjønte jo æ hadde gått på ein smell med ett æ trødde ud a heisen..då trødde æ liksågodt ud i verdens varmaste arbeidsplass!! Der hadde mannen rigga te epoxymaling, drill å visp!

Aquarama hadde bestilt epoxygålv med gullglitter te gjestane sine…ikkje te mæ, men te alle dei andre som ska være der..

«det æ jo du som kan detta best i bedriften» datt det ud a an. Æ konne jo ikkje annt enn å bare svelje skoffelsen å bare jårr som ingenting.. Verktøyet lå jo klart, så det va bare å sette igang. Få fandenskabe ud a verdenen.

Som nevt så va der jo tett på tusen varmegrader i rommet, å epoxymalinga herde grusomt fort i sånnone temperaturer, så mi måtte verkeli gje på så ikkje detta tørka for oss.

Runar vispa så både gull å malinga skvatt. Æ heiv mæ ud på alle fire å smørte så fort det konne la sæ jårr.

Det gjekk ikkje mange minuttane før svetten spruta, å det va då æ merka at æ hadde nok vært nooooe uvøren med høvelen onnår denna friseringa.

Det bjønte å svi å klø noe aldeles forferdelig. Æ registrerte øu at silke ikkje ter opp foktighed i det heile tatt. Det va mesten som å ha tredd på sæ ein frysepåse. Du vett sånnein som en he te brøane.

Nå he æ omsidår kåmme mæ heim igjen, det æ glitter øve alt.. æ vett ikkje om æ kan kåmme mæ te å skrive time på detta eigång..

Æ det noen a dykken som kjenne te ei salve som kan bidra te å besne kløe på «kvidblå hud»?

Æ håbe dykken fær ein flott lørda, sjøl så vil æ ner å høre på «Mad Man» på Hunsfos ikvell…Runar så han hadde ein billett te mæ…ellår…